ความเป็นมาและความสำคัญ
วันเข้าพรรษา เป็นวันที่พระภิกษุสงฆ์อธิษฐานว่าจะประจำอยู่ที่ใดที่หนึ่งตลอดระยะเวลา 3 เดือนภายในฤดูฝน โดยไม่เดินทางไปแรมคืนที่อื่น

วันเข้าพรรษามีการกำหนดไว้ 2 ระยะ ดังนี้

ปุริมพรรษา คือวันเข้าพรรษาต้น ตรงกับวันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 ของทุกปีและออกพรรษาในวันขึ้น 15 คำ เดือน 11

ปัจฉิมพรรษา คือวันเข้าพรรษาหลัง ตรงกับแรม 1 ค่ำ เดือน 9 และออกพรรษาในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12

เหตุที่พระพุทธองค์อนุญาตให้มีการจำพรรษา เนื่องจากในสมัยพุทธกาล ชาวบ้านติเตียนกันว่า พวกสาวกของพระพุทธองค์ไม่หยุดสัญจรแม้ในฤดูฝน ยิ่งกว่านั้นยังเหยียบย่ำข้าวกล้าตลอดจนพืชผลซึ่งชาวบ้านเพิ่งลงมือไถหว่าน เพาะปลูกให้เสียหาย หรือไปเหยียบย่ำโดนสัตว์เล็กสัตว์น้อยถึงแก่ความตายบ้าง เมื่อพระพุทธองค์ทรงทราบจึงได้วางระเบียบให้ภิกษุเข้าประจำที่ตลอด 3 เดือนในฤดูฝน หรือเรียกกันทั่วไปว่า เข้าพรรษา

เมื่อพระภิกษุสงฆ์อธิษฐานเข้าพรรษาแล้วจะไปค้างแรมที่อื่นนอกเหนือจากอาวาสที่ตนอธิษฐานเข้าพรรษาแม้แต่คืนเดียวก็ไม่ได้ ยกเว้นมีกิจจำเป็นซึ่งพระวินัยอนุญาต แต่ก็ต้องกลับมาภายใน 7 วัน เหตุจำเป็นที่ยกเว้นให้ได้แก่

1. ไปพยาบาลพระภิกษุหรือบิดามารดาที่ป่วย
2. ไประงับไม่ไห้พระภิกษุสึก
3. ไปเพื่อธุรกิจของสงฆ์
4. ทายกนิมนต์ไปฉลองศรัทธาในการบำเพ็ญกุศลของเขา

จากการที่พระพุทธองค์ทรงกำหนดให้พระสงฆ์มีการจำพรรษาตลอด 3 เดือนในฤดูฝน พุทธศาสนิกชนจึงถือเอาวันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 หรือวันเข้าพรรษาเป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา เพื่อน้อมรำลึกถึงพระพุทธองค์

กิจกรรมที่ควรปฏิบัติในวันเข้าพรรษา

1. ร่วมกิจกรรมนำเทียนจำนำพรรษาไปถวายวัดต่างๆ
2. ถวายผ้าอาบน้ำฝนและจตุปัจจัยแก่ภิกษุสามเณร
3. ร่วมทำบุญ ตักบาตร ฟังพระธรรมเทศนา นักษาอุโบสถศีล
4. รับเป็นโยมอุปฐากจัดหาถวายสิ่งของให้พระภิกษุตลอดระยะเวลา 3 เดือน
5. อธิษฐานงดเว้นอบายมุขต่างๆ หรืออธิษฐานทำบุญกุศลต่างๆ อาทิ จะตักบาตรพระสงฆ์ทุกวัน หรือจะฟังพระแสดงพระธรรมเทศนาทุกวัน เป็นต้น